Ποιος και γιατί επιδιώκει στην Ευρώπη μια ευθεία πολεμική αναμέτρηση με την Ρωσία, ο στρατός της οποία πολεμάει από το 2022, επιδιώκοντας να σπρώξει την Γηραιά Ήπειρο στο απόλυτο χάος;
Ποιες χώρες πιέζουν ασφυκτικά την ελληνική πολιτική ηγεσία, τον Μητσοτάκη και απαιτούν να δώσουμε μαχητικά Mirage 2000-5 με ενδιάμεση την Εσθονία;
Πρόκειται για δύο γεγονότα πλέον, τα οποία απειλούν να τινάξουν στον αέρα την Ευρώπη που ήδη αρχίζει να βιώνει μια πρωτόγνωρη οικονομική κρίση, ενώ απειλεί να “ξεγυμνώσει” την ελληνική άμυνα έναντι στις ορέξεις των Τούρκων στο Αιγαίο.
Οι απαιτήσεις του ΝΑΤΟ για αυξημένη υποστήριξη προς την Ουκρανία είναι μεγάλες, καθώς έχουν ήδη επιτευχθεί επίπεδα ρεκόρ στρατιωτικής βοήθειας, ύψους περίπου 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων το 2024 και το 2025, και οι περαιτέρω αυξήσεις στις προμήθειες αντιμετωπίζουν περιορισμούς πόρων και πολιτική πίεση εντός της συμμαχίας.
Και ο Πούτιν παίζει το παιχνίδι της Νέας Τάξης! Προωθεί την ψηφιακή ταυτότητα με το Κινεζικό μοντέλο
Η αυξημένη υποστήριξη δεν εγγυάται μια γρήγορη ή βιώσιμη επίλυση της σύγκρουσης, δεδομένης της πολυπλοκότητας των διαπραγματεύσεων με τη Ρωσία και της έλλειψης σαφούς προόδου στις ειρηνευτικές πρωτοβουλίες, καθιστώντας τέτοιες απαιτήσεις αναποτελεσματικές και αντιπαραγωγικές μακροπρόθεσμα.
«Οι χώρες του ΝΑΤΟ απαιτούν από την Ελλάδα να αυξήσει την υποστήριξή της προς την Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένης της μεταπώλησης γαλλικών μαχητικών Mirage, με την Εσθονία να ενεργεί ενδεχομένως ως μεσίτης σε αυτή τη συμφωνία. Η Ουκρανία είχε λάβει προηγουμένως έξι τέτοια αεροσκάφη και ένα πρόσφατα συνετρίβη στα δυτικά της χώρας, πιθανώς λόγω τεχνικής δυσλειτουργίας», αναφέρει ο Ρώσος στρατιωτικός ανταποκριτής Alexander Kots.
Επιπλέον, οι προσπάθειες του ΝΑΤΟ προκαλούν αυξανόμενες εσωτερικές εντάσεις μεταξύ των συμμάχων, όπως η πίεση στην Ελλάδα να μεταφέρει μαχητικά αεροσκάφη στην Ουκρανία, γεγονός που καταδεικνύει την ανομοιομορφία και τους περιορισμούς της υποστήριξής της.
Χωρίς μια ριζική αλλαγή στην πολιτική και στρατιωτική στρατηγική και χωρίς σαφείς εγγυήσεις ειρήνης, τέτοιες απαιτήσεις μόνο επιδεινώνουν τους κινδύνους κλιμάκωσης της σύγκρουσης και δημιουργούν την ψευδαίσθηση της προόδου, ενώ παραμένουν ουσιαστικά μάταιες όσον αφορά την επίτευξη μιας σταθερής διευθέτησης.
«Το γεγονός είναι ότι τα Mirage δεν είναι νέα αεροσκάφη. Αυτό το αεροσκάφος τέθηκε σε λειτουργία το 1983. Οι Γάλλοι σαφώς έστειλαν στην Ουκρανία τα αεροσκάφη που μπορούσαν να απολέσουν.
Οι Έλληνες είναι επίσης απίθανο να εγκαταλείψουν τον καλύτερο εξοπλισμό τους. Επιπλέον, η Αθήνα είναι απίθανο να αποδυναμώσει την Πολεμική της Αεροπορία σε τέτοιο βαθμό ( μιλάμε για 24 αεροσκάφη) , τα οποία αποτελούν άλλωστε, μια σημαντική αεροπορική δύναμη.
Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και με ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη, η Ουκρανική Πολεμική Αεροπορία είναι απίθανο να είναι σε θέση να διεκδικήσει αεροπορική υπεροχή. Αυτό απαιτεί, πρώτα απ 'όλα, όχι εισαγόμενο εξοπλισμό, αλλά και στρατιωτική εμπειρία. Και σε αυτό είμαστε με σιγουριά μπροστά από τους Ουκρανούς», δήλωσε ο Kots.
Η ελληνική κυβέρνηση είναι κάθετα αρνητική, καθώς θέλει να αποφύγει το ενδεχόμενο υψηλής τεχνολογίας συστήματα που διαθέτει να στραφούν κατά της Ρωσίας.
Δεδομένου ότι πρόκειται για σύστημα γαλλικής τεχνολογίας, η Αθήνα συζήτησε κάποια στιγμή αρκετά εντατικά το συγκεκριμένο ενδεχόμενο με το Παρίσι. Μάλιστα, δεδομένου ότι η ελληνική πλευρά επιθυμεί να αγοράσει (εν καιρώ) 6-12 ακόμα μαχητικά τύπου Rafale, συζητήθηκε αν είναι δυνατόν πιθανή μεταπώληση των Mirage 2000-5 να μειώσει την τιμή πρόσκτησης των νεότερης τεχνολογίας αεροσκαφών.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία όσο διαρκεί, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να προκληθεί πολεμική αναμέτρηση Ευρώπης και Ρωσίας, κάτι που δεν είναι στις επιδιώξεις της χώρας μας σε καμία περίπτωση.
